امروز جمعه ساعت پنچ بعد از ظهر بر مزار شاعر توده ها؛ من درد مشترکم، مرا فرياد کن!

کانون نویسندگان ایران

ند دريا اشك ميبايد

تا در عزاى اردو اردو مرده بگرييم؟

چه مايه نفرت لازم است

تا بر اين دوزخ دوزخ نابهكاري بشوريم؟

نُه سال از خواب ابدی شاعر بزرگ ما گذشت، اما شور و بيداری و اميد در ترانه�های رهائی او هم�چنان موج می�زند و شايد هيچ�گاه مانند امروز به ما نزديک نبوده است. شاملو، شاعر آزادي، شاعر آينه�ها و روياها، شاعر تعهد به انسان و بيزاری از وَهنی که بر تبار انسان می�رود، حضور انسان را بر آفاق روشنِ آگاهی و رهائي، حياتی جاودانی بخشيد. او بود که در دشوارگذرترين گريوه�ها و گردنه�های خطرخيزْ مردمان را صلا در داد:

من درد مشترکم، مرا فرياد کن!

احمد شاملو در سراسر زندگی پُرفراز و نشيب خود هرگز در برابر ستم�کاران و دشمنان آزادي، نه سکوت را برتابيد، نه سرسپردگی را، نه گردن خم کردن در برابر نواله�ی ناگزير را. شعر بلند او، ,شعری که زندگی است,، جز در ستايش آزادی نبود و هيچ�گاه برای خاموشی و فراموشی سروده نشد.
او از هنگام سرودن مرغ دريا در 1326 تا واپسين شعرش در 1378، در همه حال، در زندان و شهر و خانه، با كلامى جادوئى آميزهاى غرورآفرين از عشق، دادخواهي، آزادگى و مردمدوستى سر داد. شگفتا كه در آخرين قطعهى آخرين شعرِ بهچاپرسيدهاش گفته است: ,آنگاه دانستم / كه مرگ / پايان نيست., و شگفتتر آن كه در نخستين سرودهاش آورده است كه ,خاموش باش، مرغ! دمى بگذار/ امواج سرگردان شده بر آب/ كاين خفتگان مرده/ مگر روزى/ فريادشان برآورد از خاك.,
شاملو در كنار سرودن شعر، با دفاعِ عملى از آزادى بيان از طريق انتشار نشرياتى چون خوشه و كتابجمعه از پيشتازان ترويج فرهنگ و ادبيات پيشرو بود. کلام و کردار آزاديخواهانه�ی او که بهحق سرمشق و منشِ نسل پُر اميدِ امروز ماست، ما را جز به راه مبارزه برای تحکيم و گسترشِ آزادی بيان و انديشه نمی�خواند.

کانون نويسندگان ايران بر اين باور است که گرچه ممکن است چندگاهی آزادی در بندِ حنجره�ی خاموشِ روزگار قادر به خواندن نباشد، بی�گمان پرندگان قفس�شکن�اش ... سرانجام آسمانِ چشم به راه خود را باز خواهند يافت- چنان که روزگار ما گواه آن است.

در نُهمين سالگرد درگذشت شاعر بزرگ ايران و جهان، در دوم مرداد 1388 همراه با ديگر دوستداران شاملو در ساعت پنج عصر بر مزارش گرد می�آييم و ياد جاويدش را گرامی می�داريم.
کانون نويسندگان ايران

30/5/88